بارانی ترین شب قدر من

چه فرخنده شبی بود ، شب قدر من...شب معراج من به آسمانها

بارانی ترین شب قدر من

چه فرخنده شبی بود ، شب قدر من...شب معراج من به آسمانها

درباره من

چه فرخنده شبی بود ، شب قدر من ، شب معراج من به آسمانها . از طغیان عشق شنیده بودم و قدرت معجزه آسای عشق را می دانستم ، اما چیزی که در آن شب مهم بود ، این بود که وجود من روح شده و روح من آتشفشان کرده بود، می خواست همچون نور از زمین خاکی جدا شود و به کهکشان پرواز کند . آن گاه آتش عشق به کمک آمده و جسم خاکی ام را سوزانده بود و از من ، فقط دود مانده بود و این دود همراه با روح من به آسمانها اوج می گرفت . شب قدر من ، شبی که سلولهای وجودم ، در آتش عشق ، تغییر ماهیت داده بود و من چیز ی جز عشق ، گویا نبودم . دل من کعبه ی عالم شده بود ، می سوخت ، نور می داد و وحی الهی بر آن نازل می شد و مقدس ترین پرستشگاه خدا شده بود . امواج خروشان عشق از آن سرچشمه می گرفت و به همه ی اطراف منتشر می شد . از بر خورد احساسات رقیق و لطیف با کوه های غم و صحرای تنهایی و آتش ، توفان های سهمگین به وجود می آمد و همه ی وجود مرا تا صحرای عدم به دیار نیستی می کشاند و مرا از زندان هستی آزاد می کرد . ای کاش همه ی خاطرات الهام بخش این شب قدر را به یاد می آوردم . افسوس که شیرازه ی فکر و طغیان احساس و آتشفشان روح من ، آنقدر سریع و سوزان پیش میرفت که هیچ چیز قادر به ضبط آن نبود . نوری بود که در آن شب مقدس بر قلبم تابید ، بر زبانم جاری شد و به صورت اشک بر رخسارم چکید . من به خاطر شبهای قدر زنده ام و تعالی شب قدر ، عبادت من و کمال من و هدف حیات من است. شهید مصطفی چمران ادامه...

آمار : 28629 بازدید Powered by Blogsky

چرا گرفته دلت، مثل آنکه تنهایی!

چرا گرفته دلت، مثل آنکه تنهایی!
چقدر هم تنها
خیال می کنم
دچار آن رگ پنهان رنگ ها هستی
دچار یعنی

عاشق

و فکر کن که چه تنهاست
اگر که ماهی کوچک، دچارآبی دریای بیکران باشد

چه فکر نازک غمناکی.

و غم تبسم پوشیده نگاه گیاه است
و غم اشاره ی محوی به رد وحدت اشیاست

خوشا به حال گیاهان که عاشق نورند

و دست منبسط نور روی شانه آنهاست.

نه، وصل ممکن نیست،
همیشه فاصله ای هست.
اگر چه منحنی آب بالش خوبی است
برای خواب دل آویز و ترد نیلوفر،
همیشه فاصله ای هست.
دچار باید بود
و گرنه زمزمه حیات میان دو حرف حرام خواهد شد
و عشق
سفر به روشنی اهتزار خلوت اشیاست.

و عشق

صدای فاصله هاست.
صدای فاصله هایی که غرق ابهامند؟

نه

صدای فاصله هایی که مثل نقره تمیزند
و با شنیدن یک هیچ می شوند کدر
همیشه عاشق تنهاست
و دست عاشق در دست ترد ثانیه هاست…

سهراب سپهری

باران 29 مرداد 1390 ساعت 11:31